Ο όρος ουρολοίμωξη αναφέρεται στις λοιμώξεις που αφορούν σε όλο το ουροποιητικό σύστημα (νεφρό, κύστη, ουρήθρα). Έχει επικρατήσει όμως να συμπεριλαμβάνονται στις ουρολοιμώξεις και οι λοιμώξεις του γεννητικού συστήματος π.χ. προστατίδα, επιδιδυμίτιδα. Οι ουρολοιμώξεις είναι ιδιαίτερα συχνές στις γυναίκες και υπολογίζεται ότι τουλάχιστον το 30% των γυναικών θα πάθουν κυστίτιδα (λοίμωξη της κύστης). Οι ουρολοιμώξεις αν δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα, μπορούν να οδηγήσουν σε βακτηριαιμία (μικρόβια στο αίμα) και σήψη, καταστάσεις απειλητικές για την ζωή. Ωστόσο τις περισσότερες φορές η λοίμωξη εντοπίζεται στην ουροδόχο κύστη (κυστίτιδα).
Συμπτώματα
Οι λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος μπορεί και να είναι ασυμπτωματικές. Όταν όμως υπάρχουν συμπτώματα αυτά είναι συνήθως:
- Έντονο και επίμονο αίσθημα για ούρηση
- Αίσθημα καύσου κατά την ούρηση
- Μικρή ποσότητα ούρων σε κάθε ούρηση
- Θολά ούρα
- Ούρα με χρώμα κόκκινο , ροζ ,ή “coca cola” σημάδι ύπαρξης αίματος στα ούρα
- Δύσοσμα ούρα
- Άλγος στην πυελική χώρα στις γυναίκες.
- Άλγος στην περιοχή του ορθού στους άνδρες.
Είδη Ουρολοιμώξεων
Κάθε τύπος ουρολοίμωξης παρουσιάζει χαρακτηριστικά συμπτώματα ανάλογα με το όργανο που πάσχει.
Νεφροί (πυελονεφρίτις)
- Πόνος ψηλά και πίσω στην πλάτη στο ύψος των πλευρών
- Υψηλός πυρετός
- Ρίγος και φρίκια
- Ναυτία
- Έμετοι
Ουροδόχος κύστη (κυστίτις)
- Αίσθημα πίεσης στην πυελική χώρα
- Ενόχληση στην κάτω κοιλιακή χώρα
- Συχνή και επώδυνη ούρηση
- Αίμα κατά την ούρηση
Ουρήθρα (ουρηθρίτις)
- Αίσθημα καύσου κατά την ούρηση
Παράγοντες κινδύνου
Στους παράγοντες κινδύνου που συμβάλλουν στην ανάπτυξη ουρολοιμώξεων μπορούν να συμπεριληφθούν οι εξής:
- Κακή υγιεινή
- Σεξουαλικές πρακτικές
- Σακχαρώδης διαβήτης
- Αναβλητικότητα στην ούρηση
- Δυσκοιλιότητα
- Νευρολογικά προβλήματα
- Χρήση διαφράγματος για αντισύλληψη
- Ουροκαθετήρας
Διάγνωση
Κάθε ασθενής που εμφανίζει ουρολοίμωξη πρέπει να υποβάλλεται σε κλινικοεργαστηριακό έλεγχο, ο οποίος περιλαμβάνει:
- Γενική αίματος
- Βιοχημικό έλεγχο
- Γενική εξέταση ούρων
- Καλλιέργεια ούρων
- Υπερηχογράφημα νεφρών κύστεως, προστάτη και έσω γεννητικών οργάνων στις γυναίκες
- Αν ο υπερηχογραφικός έλεγχος αναδείξει κάποια παθολογία ή ανατομική ανωμαλία, τότε συνιστάται αξονική τομογραφία ή ενδοφλέβιος πυελογραφία. Στις γυναίκες με υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις συνιστάται κυστεοσκόπηση.
Θεραπεία
Η θεραπεία καθορίζεται από την αιτία. Στις απλές ουρολοιμώξεις τα αντιβιοτικά από του στόματος αποτελούν τη θεραπεία εκλογής για τις ουρολοιμώξεις. Χορηγούνται απλά αντιβιοτικά με βάση πάντοτε την καλλιέργεια ούρων και το αντιβιόγραμμα. Η διάρκεια της θεραπείας καθορίζεται από τον θεράποντα με βάση την ένταση των συμπτωμάτων και κυμαίνεται από 7 έως15 ημέρες. Όταν υπάρχει ανατομική ανωμαλία ή παθολογία, όπως υπερτροφία προστάτη με μεγάλο υπόλειμμα ούρων, η θεραπεία είναι χειρουργική. Στις υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις η διάρκεια της θεραπείας είναι μακρά και κυμαίνεται από 3-6 μήνες.
Γενικά μέτρα πρόληψης ουρολοιμώξεων
- Αποφυγή αναβλητικότητας στην ούρηση
- Καλή ενυδάτωση καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας
- Ούρηση αμέσως μετά τη σεξουαλική επαφή
- Σωστή υγιεινή της γενετικής περιοχής